لایه های دودی
از آنجایی که سحابی سیاره ای NGC 7354 به تنهایی در یک منطقه ی نسبتا خالی از فضا، حدود 4200 سال نوری دورتر از ما واقع شده است و مشاهده آن با استفاده از یک تلسکوپ آماتوری دشوار است، غالبا نادیده گرفته میشود. با این وجود، به کمک این تصویر که توسط تلسکوپ فضایی هابلNASA/ESA گرفته شده است، میتوانیم جزئیات تماشایی این توپ درخشان که از نور دودی تشکیل شده است را مشاهده کنیم.
درست همانطور که تیرهای شهاب، واقعا ستاره نیستند و لامپهای گدازه واقعا حاوی گدازه نیستند، سحابی سیاره ای نیز هیچ ارتباطی با سیارات ندارد. این نام، توسط سر ویلیام هرشل ابداع شد زیرا زمانی که او برای اولین بار از طریق تلسکوپ، یک سحابی سیارهای را مشاهده کرد، میتوانست فقط یک کره مه آلود دودی، شبیه سیاره های گازی مانند اورانوس را تشخیص دهد. این نام هنوز حفظ شده است، هرچند که تلسکوپهای پیشرفته جدید، آشکار میکنند که این اجرام، اصلا سیاره نیستند بلکه لایه های بیرونی گازی درخشانی هستند که توسط یک ستاره داغ در حال مرگ، به بیرون پرتاب میشوند.
اعتقاد بر این است که بادهای به وجود آمده از ستاره مرکزی نقش مهمی در تعیین شکل و ریخت شناسی سحابی های سیاره ای ایفا میکنند. تشخیص ساختار NGC 7354 نسبتا آسان است. این سحابی، شامل لایه ی بیرونی دایره ای شکل، لایه داخلی بیضوی، مجموعه ای از گره های روشنی که تقریبا در مرکز سحابی، متمرکز شده اند و دو جت متقارن که از هر دو طرف به بیرون پرتاب شده اند، میباشد. تحقیقات نشان میدهد که این ویژگیها ممکن است به دلیل وجود یک ستاره ی مرکزی باشد، هر چند وجود ستاره ی دومی در NGC 7354 هنوز تایید نشده است.
NGC 7354 ساکن قیفاووس است، صورت فلکی قیفاووس، به نام پادشاه افسانه ای اتیوپی است و قطر آن حدود نیم سال نوری است.
مترجم : زهرا یاری