یک شیء عظیم برهمکنشی
This picture, taken by the NASA/ESA Hubble Space Telescope’s Wide Field Planetary Camera 2 (WFPC2), shows a galaxy known as NGC 6872 in the constellation of Pavo (The Peacock). Its unusual shape is caused by its interactions with the smaller galaxy that can be seen just above NGC 6872, called IC 4970. They both lie roughly 300 million light-years away from Earth. From tip to tip, NGC 6872 measures over 500 000 light-years across, making it the second largest spiral galaxy discovered to date. In terms of size it is beaten only by NGC 262, a galaxy that measures a mind-boggling 1.3 million light-years in diameter! To put that into perspective, our own galaxy, the Milky Way, measures between 100 000 and 120 000 light-years across, making NGC 6872 about five times its size. The upper left spiral arm of NGC 6872 is visibly distorted and is populated by star-forming regions, which appear blue on this image. This may have been be caused by IC 4970 recently passing through this arm — although here, recent means 130 million years ago! Astronomers have noted that NGC 6872 seems to be relatively sparse in terms of free hydrogen, which is the basis material for new stars, meaning that if it weren’t for its interactions with IC 4970, NGC 6872 might not have been able to produce new bursts of star formation. A version of this image was entered into the Hubble’s Hidden Treasures image processing competition by contestant Judy Schmidt.
این تصویر که توسط دومین دوربین (WFPC2) میدان گسترده ی سیاره ای تلسکوپ فضایی هابل NASA / ESA گرفته شده است، کهکشان NGC 6872 را در صورت فلکی پائو (طاووس) نشان میدهد. ظاهر غیر عادی آن به دلیل کنشهای آن با کهکشان کوچکتری به نام IC 4970 که درست بالای NGC 6872 دیده میشود، میباشد. هر دوی این کهکشانها حدود ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند.
عرض NGC 6872 بیش از ۵۰۰،۰۰۰ سال نوری است و در نتیجه، دومین بزرگترین کهکشان مارپیچی است که تا به امروز کشف شده است. این کهکشان، از لحاظ اندازه فقط مغلوب NGC 262 است، کهکشانی که قطر خارج تصوری به اندازه ی بیش از ۱٫۳ میلیون سال نوری دارد! برای درک بهتر این موضوع، عرض کهکشان خود ما، کهکشان راه شیری، بین ۱۰۰،۰۰۰ تا ۱۲۰،۰۰۰ سال نوری است که عرض NGC 6872 حدود پنج برابر آن است.
بازوی مارپیچی سمت چپ بالایی NGC 6872 به طور قابل ملاحظه ای از شکل طبیعی خود، خارج شده است و با مناطق تشکیل ستاره، احاطه شده است که در این تصویر به رنگ آبی دیده میشود. این ممکن است ناشی از عبور اخیر IC 4970 از میان این بازو باشد – گرچه در اینجا، اخیر به معنای ۱۳۰ میلیون سال پیش است! ستاره شناسان ملاحظه کرده اند که ظاهرا NGC 6872 نسبتا از لحاظ هیدروژن آزاد، ضعیف است که ماده ی اصلی برای تشکیل ستاره های جدید است، به این معنی که اگر کنشهای NGC 6872 با IC 4970 نبود، این کهکشان احتمالا قادر به تولید انفجارهای جدید تشکیل ستاره ای نبود.
مترجم : زهرا یاری