یک شیء عظیم برهمکنشی

این تصویر که توسط دومین دوربین (WFPC2) میدان گسترده ی سیاره ای تلسکوپ فضایی هابل NASA / ESA گرفته شده است، کهکشان NGC 6872 را در صورت فلکی پائو (طاووس) نشان میدهد. ظاهر غیر عادی آن به دلیل کنشهای آن با کهکشان کوچکتری به نام IC 4970 که درست بالای NGC 6872 دیده میشود، میباشد. هر دوی این کهکشانها حدود ۳۰۰ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارند.
عرض NGC 6872 بیش از ۵۰۰،۰۰۰ سال نوری است و در نتیجه، دومین بزرگترین کهکشان مارپیچی است که تا به امروز کشف شده است. این کهکشان، از لحاظ اندازه فقط مغلوب NGC 262 است، کهکشانی که قطر خارج تصوری به اندازه ی بیش از ۱٫۳ میلیون سال نوری دارد! برای درک بهتر این موضوع، عرض کهکشان خود ما، کهکشان راه شیری، بین ۱۰۰،۰۰۰ تا ۱۲۰،۰۰۰ سال نوری است که عرض NGC 6872 حدود پنج برابر آن است.
بازوی مارپیچی سمت چپ بالایی NGC 6872 به طور قابل ملاحظه ای از شکل طبیعی خود، خارج شده است و با مناطق تشکیل ستاره، احاطه شده است که در این تصویر به رنگ آبی دیده میشود. این ممکن است ناشی از عبور اخیر IC 4970 از میان این بازو باشد – گرچه در اینجا، اخیر به معنای ۱۳۰ میلیون سال پیش است! ستاره شناسان ملاحظه کرده اند که ظاهرا NGC 6872 نسبتا از لحاظ هیدروژن آزاد، ضعیف است که ماده ی اصلی برای تشکیل ستاره های جدید است، به این معنی که اگر کنشهای NGC 6872 با IC 4970 نبود، این کهکشان احتمالا قادر به تولید انفجارهای جدید تشکیل ستاره ای نبود.
مترجم : زهرا یاری